Dit boekje, dat is overgedrukt uit het Tijdschrift voor Liturgie, is een 'present exemplaar van de schrijver' zelf, zoals op de kaft staat. In het werkje behandelt Kropholler de godsdienstige, economische en esthetische eisen waaraan een in zijn tijd modern kerkgebouw in zijn ogen moet voldoen, aan de hand van voorbeelden uit het vroege christendom, de Middeleeuwen en van Cuypers en Berlage en van hemzelf. In het voorwoord verontschuldigt hij zich ervoor, dat hij 'hier en daar zijn eigen bouwwijze verdedigt'. En van de belangrijkste kenmerken van zijn kerkelijke bouwstijl is de houten dakstoel. Volgens Kropholler is dat de meest economische oplossing om brede middenschepen te overspannen, zoals deze in zijn tijd gebruikelijk zijn. Bovendien constateert hij dat de vroeg-christelijke basilieken reeds houten dakstoelen bezaten. IJzer zet uit en gaat roesten en beton heeft als nadeel dat de vormen uit de constructie voortvloeien, waardoor een vrije vormentaal niet mogelijk is.