Joan Melchior van der Meij (1878–1949) staat bekend als een van de grondleggers van de Amsterdamse School. Als winnaar van de Prix de Rome (1906) en de Damprijsvraag (1908) werd hij in zijn tijd gezien als veelbelovend, aanstormend talent. Al vroeg in zijn carrière kreeg hij de opdracht voor wat zijn beroemdste schepping zou worden: Het Scheepvaarthuis (1911), een luxe kantoorgebouw voor zes rederijen. Nog in datzelfde jaar trad hij in dienst als esthetisch adviseur bij de Dienst der Publieke Werken in Amsterdam. Hier realiseerde Van der Meij een groot aantal bruggen, utilitaire gebouwen en stedenbouwkundige plannen, waarbij hij dankbaar gebruikmaakte van de nieuwe bouwmaterialen en technieken (zoals fotografie) die de moderne tijd hem bood. In deze roerige periode, vol politieke en economische crises, groeide Amsterdam uit van provincieplaats tot een moderne stad. Van der Meij droeg hieraan bij met zijn ontwerpen voor vele woningbouwcomplexen in de twintigste-eeuwse uitbreidingswijken. Architectuurhistoricus Michiel Kruidenier en vormgever Paul Smeets behandelen de rol van Van der Meij binnen de Amsterdamse School en de Nederlandse architectuurgeschiedenis aan de hand van talloze, nooit eerder gepubliceerde tekeningen, brieven en foto’s. Het boek beschrijft het turbulente leven van Van der Meij, vol roem en succes, rampspoed en financiële sores, en bevat tevens een compleet overzicht van zijn werk.