Overal in Nederland worden steden en dorpen vernieuwd. Met miljarden aan rijkssteun gaan meer dan vijfhonderd voor- en naoorlogse wijken op de schop. Minstens 200.000 woningen staan op de slooplijst, soms ten koste van het werk van illustere architecten en stedenbouwkundigen. Stedelijke vernieuwing is nodig, maar de vraag werpt zich op, of we met dit volkshuisvestelijk geweld niets verliezen. Raken we met de herstructurering de cultuurhistorie van de toekomst niet kwijt? Stedelijke vernieuwing is een gecompliceerd sociaal, economisch, fysiek en financieel vraagstuk. Maakt het aspect cultuurhistorie die puzzel nog complexer? Nee, zeggen stedenbouwkundigen en cultuurhistorici. Het geeft een meerwaarde aan de kwaliteit van stedelijke vernieuwing. Het zorgt voor richting, kan leiden tot verrassende oplossingen en komt de bouwkundige en sociaal-economische identiteit van de stad ten goede. Respect voor cultuurhistorisch waardevolle elementen draagt bij aan een beter evenwicht tussen het geheugen en de toekomst van de stad.