Natuurlijke bossen bestaan niet meer in Nederland - al het bos is aangelegd. De geschiedenis van het Nederlandse bos is daarom een geschiedenis van menselijk ingrijpen. Maar het is ook de geschiedenis van een randverschijnsel, want bos werd na de Middeleeuwen schaars. Omstreeks 1900 was slechts 1 procent van de oppervlakte van Nederland bedekt met bos. Na de eeuwwisseling werd op grote schaal begonnen met herbebossing. De stuifzanden op de Veluwe, ontstaan door overbeweiding van heide en schrale bossen, werden bedwongen met de aanplant van grove den (Pinus sylvestris), de enige boom die op kale zandgrond wil groeien. Het hout was bruikbaar in de mijnbouw. Ook heiden werden weer beplant om aan de vraag naar hout te voldoen, vooral voor de papierindustrie. Tegenwoordig is 7 procent van Nederland weer met bos bedekt. Het ligt in de bedoeling dat in het jaar 2020 15 procent van Nederland bebost is. Waarover gaat Holland houtland. Een geschiedenis van het Nederlandse bos? Vooral over de eerste 1 procent, de periode voor 1900. Het is een geschiedkundige verhandeling over oorkonden, gebruiksrechten, landgebruik en adel. Boomsoorten, stuifmeelanalyses, boomziekten en plagen komen nauwelijks ter sprake. Holland houtland, ofschoon uitgegeven bij een literaire uitgever, is de bewerkte versie van het lijvige proefschrift Historia Forestris, waarop de bosbouwkundige Jaap Buis in 1985 in Wageningen promoveerde.