Het overgrote deel van de filmproductie tot 1930, wel tachtig procent, is wereldwijd voor altijd vernietigd. Slechts zeer weinigen hadden indertijd oog voor het dramatische verlies aan filmerfgoed en wilden de filmkunst, de tiende Muze, redden. Jan de Vaal (1922-2001) was één van hen. Maar hoe begin je een nationaal filmmuseum in een land met zo’n kleine filmproductie en een neerbuigende houding ten opzichte van filmcultuur? Tegen de stroom in bouwde Jan de Vaal in veertig jaar tijd het Nederlands Filmmuseum op. Vanuit niets, zonder film, geld, huisvesting of ervaring. Dit boek verhaalt over de fascinerende strijd, moeizaam maar vasthoudend, voor een nationaal filmmuseum door ‘de Nederlandse Langlois’, door ‘de geniale voddenraper’. Hij heeft de basis gelegd van de nationale filmcollectie en het huidige EYE Filmmuseum Amsterdam. Eén van de rijkste en meest onconventionele collecties ter wereld, internationaal erkend en gewaardeerd. Die collectie is inmiddels miljoenen waard en een deel behoort tot het UNESCO Werelderfgoed.