Op 19 mei 2010 overleed Dirk van Sliedregt, negentig jaar oud. Hij was werkzaam als architect, interieurarchitect, meubelontwerper en docent. Hij behoorde tot de generatie van ontwerpers als Friso Kramer (*1922), Wim Rietveld (1924-1985), Kho Liang Ie (1927-1975), Benno Premsela (1920-1997) en Hein Stolle (1924-2006), die kort na de Tweede Wereldoorlog hun werkzaamheden begonnen en vrij snel richtinggevend werden binnen de vormgeving in Nederland. Na zijn opleiding tot meubelmaker werkte Van Sliedregt voor diverse meubelfabrieken en volgde in de avonduren de opleiding tot interieurarchitect aan de Academie van Beeldende Kunsten en Technische Wetenschappen in Rotterdam. Naar eigen zeggen werd hij bij het ontwerpen meer beïnvloed door Willem Penaat (1875-1957) en Kaare Klint (1888-1954) dan door Charles Eames (1907-1978) of Gerrit Rietveld (1888-1964). Eind jaren veertig werd hem gevraagd meubelen te ontwikkelen voor de gebroeders Jonkers in het Friese Noordwolde. Deze wilden de daar al in de negentiende eeuw gevestigde rietvlechtindustrie na de oorlog nieuw leven inblazen. De ontwerpen kwamen in directe samenwerking met de uitvoerenden in de werkplaatsen tot stand. Aan de hand van ruwe 1 : 1 schetsen op pakpapier werden de modellen verder uitgewerkt. Kenmerken waren de simpele belijning van de modellen, het onderscheid tussen de dragende constructie en de zitvorm, onder meer door de toepassing van stalen buis in het ontwerp, en de grote aandacht voor het zitcomfort. Mede door publicaties in het destijds toonaangevende blad Goed Wonen, waar deze meubelen werden aangeprezen als simpel, visueel niet vervuilend en goedkoop, werden zijn meubelen populair en genoten een bijzondere reputatie. Zo stonden jarenlang in de aula en het restaurant van het Stedelijk Museum te Amsterdam ranke stoeltjes van zijn hand. Ook voor de firma Pastoe ontwierp Van Sliedregt enkele modellen. Zijn praktijk als (interieur)architect omvatte vooral woonhuizen, boekwinkels, apotheken en openbare gebouwen. Bij de inrichtingen van diverse raadhuizen werkte hij vaak samen met architect Theo Verlaan (1912-1997) zoals in Dalfsen, Genemuiden, Putten, Losser en Heino. Daarnaast was Van Sliedregt vooral docent. Vanaf 1949-1955 gaf hij les in architectonisch ontwerpen aan de Academie voor Kunst en Industrie (AKI) in Enschede, samen met onder meer Aldo van Eyck (1918-1999), Jan Rietveld (1919-1986) en Joop Hardy (1918-1983). In 1955 verruilde hij deze functie voor het docentschap aan de Gerrit Rietveld Academie in Amsterdam, waarvoor hij onder meer opnieuw Jan Rietveld als docent aantrok. Hij bleef daar tot 1978 als docent werkzaam en werd toen gevraagd een nieuwe Christelijke Academie voor Beeldende Kunsten in Kampen (de huidige ArtEZ hogeschool voor de kunsten in Zwolle) op te zetten. Hiervan was hij tot aan zijn pensionering in 1985 directeur. Met zijn nuchtere functionele benadering van het ontwerpen is Van Sliedregt van groot belang geweest voor de ontwikkeling van het (meubel)ontwerpen in Nederland. Deze visie heeft hij in zijn docentschap nadrukkelijk aan zijn leerlingen voorgehouden. Enkele honderden (interieur)architecten zijn door hem opgeleid. Tot zijn leerlingen aan de Rietveld Akademie behoorden o.a. Peter Vöge (1945-2003), Mart van Schijndel (1943-1999), Gijs Bolhuis (*1946), Kees Spanjers (*1954) en Radboud van Beekum (*1950). In 2001 werd een overzichtstentoonstelling van zijn meubelontwerpen gehouden in het Nationaal Vlechtmuseum in Noordwolde. In 2003 werd een fauteuiltje uit 1959 opnieuw uitgebracht door de firma Lensvelt.