Charles Karsten is in 1904 in Haarlem geboren. Hij volgt er de 'School voor Bouwkunde, versierende kunsten en kunstambachten' in de periode 1922 - 1925, en ontmoet hier zijn latere compagnon Ben Merkelbach (1901 - 1961). Samen behoren zij tot de oprichters van de architectenvereniging De 8 in 1927. In 1929 starten Merkelbach en Karsten een architectenbureau en brengen het Nieuwe Bouwen in de praktijk. Hun eerste grote opdracht bestaat uit de bouw van 200 woningen in het uitbreidingsplan Landlust in Amsterdam (1933 - 1937). In hun ontwerp passen zij open strokenbouw toe en doorbreken daarmee de gangbare bouwwijze van gesloten bouwblokken en zetten een trend voor latere stadsuitbreidingen. Landelijke bekendheid krijgt het architectenduo met hun eerste bedrijfsgebouw, de AVRO-studio in Hilversum (1934 - 1936 & 1938 - 1940), waarbij eisen met betrekking tot akoestiek en geluiddichtheid bepalend zijn voor het waaiervormige ontwerp. Karsten trekt zich in 1949 terug uit het bureau om zich geheel aan het kunstenaarschap te wijden. Merkelbach blijft niet alleen achter: vanaf 1947 is P.J. Elling op het bureau werkzaam, met wie hij nu gaat samenwerken. Karsten blijft met de architectuur verbonden: hij richt zich in zijn kunstenaarschap vooral op de toepassingsmogelijkheden van beeldende kunsten in architectuur en stedenbouw. Zijn passie voor kunst is al in zijn jeugd gewekt: het gezin Karsten had regelmatig kunstenaars over de vloer, onder meer Piet Mondriaan en Kurt Schwitters. Nu hij zelf het vak van kunstenaar op wil pakken, volgt hij lessen bij Zadkine en Starreveld. Hij maakt in het begin abstract-organische bronzen beelden, maar werkt vanaf 1950 vooral functioneel. Zijn meest bekende werk als vormgever van buitenruimten is de 'open hof' (1967 - 1968) bij het hoofdkantoor van de Nederlandse Aardoliemaatschappij, de NAM, in Assen, dat naar ontwerp van architect A.C. Nicolaï in 1962 is opgeleverd. Hoewel Karsten pas is ingeschakeld, nadat Nicolaï's ontwerp gereed is, lijken het gebouw en de open hof als eenheid bedoeld. Karsten laat zich bij het ontwerp inspireren door de Patio de Los Naranjos, de voorhof van de grote moskee in Cordoba, die hij kort tevoren heeft bezocht. In 1955 werpt Charles Karsten zich op als de drijvende kracht achter de Liga Nieuw Beelden. Karsten wil met deze Stichting niet alleen gestalte geven aan een nieuwe, interdisciplinaire tak van beeldende kunst, maar ook een betere beroepspositie voor beeldende kunstenaars bewerkstelligen. In 1969 wordt de Liga opgeheven, omdat de organisatie maatschappelijk gezien onvoldoende tot stand heeft kunnen brengen. Karsten overlijdt in 1979. Bij testament laat hij zijn archief na aan het Nederlands Documentatiecentrum voor de Bouwkunst, het NDB, één van de voorlopers van het Nieuwe Instituut. Het archief beslaat met name de periode waarin Karsten als ruimtelijk vormgever werkt en bevat veel materiaal met betrekking tot de Liga Nieuw Beelden.