BIOGRAFISCHE SCHETS VAN H. SALOMONSON (1910 - 1994) Hein Salomonson werd geboren in Amsterdam op 10 september 1910. Hij overleed op 5 mei 1994. Hij studeerde, waarschijnlijk van 1926 tot 1929, bouwkunde aan de MTS in Den Haag. Hij verliet de opleiding zonder diploma. De techniek bleek niet de juiste richting voor hem. Hij raakte geïnteresseerd in de interieurarchitectuur. Via zijn moeder kwam hij in Wenen terecht waar hij begon aan de Kunstgewerbeschule. Hij volgde er twee jaar onderwijs in de "Fachklasse für Architektur" van Josef Hoffmann, en hield zich daar zowel met interieurarchitectuur als met “gewone architectuur” bezig. Van september 1931 tot februari 1932 werkte hij bij Egon Riess in Wenen. Hierna vertrok hij uit Wenen voor de vervulling van zijn dienstplicht in Nederland. Van mei 1933 tot augustus 1933 was hij in de leer op het bureau van Le Corbusier in Parijs, waarmee hij zijn opleidingstijd afsloot. Later noemde hij de MTS, Hoffmann en Le Corbusier als het meest vormend in zijn opleidingstijd. Na zijn opleidingstijd vestigde hij zich definitief in Amsterdam. In 1934 begon hij een eigen praktijk. Volgens zijn werkencatalogus omvatte zijn oeuvre over de periode 1935-1975 ruim tweehonderd projecten. Zijn ontwerppraktijk was zeer gevarieerd; van meubels, interieurs, tentoonstellingen tot kantoren, van villa’s tot sociale woningbouw. In 1936 werd hij lid van de Amsterdamse nieuw-zakelijke kern: 'de 8' en na de oorlog zette hij zich lang in voor de stichting Goed Wonen. Salomonson was van joodse komaf. Tijdens de oorlog gaf hij korte tijd les aan de Joodse Kunstnijverheidsschool te Amsterdam. In september 1942 dook hij onder, de eerste week in Huizen, daarna op talloze adressen in Amsterdam. Hij verbleef enkele maanden bij de actrice Joeki Broedelet in Amsterdam . In zijn onderduikperiode werd hij geholpen door Mart Stam en Willem Sandberg. Na de bevrijding was zijn eerste opdracht het maken van een reizende tentoonstelling voor het Rijksinstituut voor Oorlogsdocumentatie. De wederopbouw betekende voor veel van zijn collega’s schaalvergroting: bureau’s werden groter. Ook Salomonson kreeg meer opdrachten, maar het karakter van de opdrachten bleef bij hem kleinschaliger dan bij veel van zijn collega’s het geval was. Salomonson bekleedde veel funkties. In 1947 werd hij lid van de Gebonden Kunstenfederatie (GKf) waar hij van 1952 tot 1963 voorzitter was van het bestuur. In dezelfde periode, van 1948 tot 1956, was hij redacteur en later hoofdredacteur bij het tijdschrift Goed Wonen. Daarnaast was hij ook actief bij de Bond van Nederlandse Architecten. Van 1962 tot 1969 was hij redactielid van het Bouwkundig Weekblad. In 1974 associeerde Salomonson zich met Theo Tempelman en Rik Egberts tot de Architecten Associatie Hein Salomonson, Theo Tempelman en Rik Egberts. Vanaf 1987 was Salomonson verbonden aan de associatie als adviseur. In 1990 nam Ruud Bartijn de plaats van Theo Tempelman in de associatie over. In 1980 werd in het Stedelijk Museum te Amsterdam een tentoonstelling door Salomonson over zijn oeuvre ingericht. In 1987 verzorgde de Stichting Wonen een tentoonstelling over zijn werk. De Beroepsvereniging van Nederlandse Interieurarchitecten (BNI) benoemde Salomonson in 1985 tot erelid. In 1992 ontving hij als kroon op zijn werk de oeuvreprijs van het Fonds voor Beeldende Kunsten, Vormgeving en Bouwkunst. Opleiding: MTS, Den Haag/1926-1929;Kunstgewerbeschule "Fachklasse fuer Architektur" van Josef Hoffmann, Wenen/;architectenbureau van Le Corbusier, Parijs/1933 Nevenactiviteiten: A et A/lid/1934-1940;A et A/lid/1950-1990;"De 8"/lid/1936;Joodse Kunstnijverheidsschool, Amsterdam/docent/;Gebonden Kunstenfederatie (gKf)/lid/1947;prijsvraag Kamerinrichting van de Stichting Goed Wonen/jurylid/1950;Gebonden Kunstenfederatie (GKf)/voorzitter/1952-1963;tijschrift Goed Wonen/redactielid/1948-1956;Bouwkundig Weekblad/redactielid/1962-1969;prijsvraag wisselwachtershuisje/jurylid/ Ereblijken: officier in de orde van Oranje-Nassau/;erelidmaatschap Beroepsvereniging van interieurarchitecten (BNI)/1985;oeuvreprijs van het Fonds voor Beeldende kunsten, Vormgeving en Bouwkunst/1992